Dit moesten we even delen

Het is weeral een paar jaar geleden dat we nog eens sneeuw hadden die langer dan een paar uur bleef liggen.
Van 7 tot 14 februari was het zover, er kwam een serieuze winterprik aan met nachttemperaturen tot -12
en ook overdag vriestemperaturen tussen -6 en -2.
En dat terwijl het de dagen daarvoor heel zacht was. Het kan hier snel veranderen.
Eerst zou het nog regenen, die zou dan overgaan in ijzel en sneeuw.
Met als gevolg zware wittte takken en een mooi landschap bedekt met ongeveer 10cm sneeuw.
Omdat dit niet meer zo dikwijls voor komt heb ik overvloedig veel foto's gemaakt.
Herinneringen aan iets wat hier steeds zeldzamer wordt.
En tot mijn verbazing waren er, in deze Covid-tijden, plots ook veel minder wandelaars. Althans toch in de voormiddag of avond. 
De kou niet meer gewend? In ieder geval, mij hoor je niet klagen, het was zalig rustig, het was licht, het was mooi.

It has been a few years that we had snow that remained for more than a few hours.
But from 7 to 14 February, a serious cold snap arrived with night temperatures down to -12
and also freezing temperatures between -6 and -2 during the day.
And that while it was very mild the days before. Things can change quickly here.
First it would rain, then the rain would turn into ice and snow.
The result is heavy white branches and a beautiful landscape covered with about 10cm of snow.
Because this doesn't happen that often anymore, I took plenty of pictures.
Memories of something that is becoming increasingly rare here.
And to my surprise, in these Covid times, there were suddenly far fewer walkers. At least in the morning or evening.
No longer used to the cold anymore? Anyway, you won't hear me complaining, it was blissfully quiet, it was bright, it was beautiful.